boardingschool

طراحي داخلي به سبك مينيماليسم

مينيماليسم و يا همان ساده گرايي و ساده پسندي نوعي از مكتب هنري به شمار مي آيد

كه پايه و اساس بيان و آثار خود را روش هاي ساده و خالي از پيچيدگي معمول فلسفي شبه فلسفي بيان كرده است.

مينيمالسيم را مي توان به هنرمندان روس دوره بعد از انقلاب روسيه نسبت داد

كه بيش تر ساختارگرا بوده و به خلاصه نمايي و اشكال هندسي گوناگون علاقه داشتند.

ما مي توانيم شكل هاي متنوعي از مينيماليسم را در طراحي و هنر ،

به خصوص در موسيقي و هنرهاي تجسمي مورد استفاده قرار دهيم.

ساده گرايي بعد از جنگ جهاني دوم در هنر غرب پديدار شد

و بعد از آن به وسيله ي هنرمندان هنرهاي تجسمي در اواخر سال 1960 توسعه پيدا كرد.

آثار هنرمندان به سبك مينيماليسم بعضي اوقات به صورت تصادفي خلق مي شد

و گاهي نيز بر اساس اشكال هندسي مكرر و ساده پديد مي آمد.

در كل ساده گرايي نمونه ي بارز سادگي و ايجاز را در خود دارد.

طراحي داخلي به سبك مينيماليسم

طراحي داخلي به سبك مينيمالسيم در نهايت صحت و دقت انجام مي شود

و در آن شما هيچ چيز را به صورت بيش از حد و اندازه نمي بينيد و آن خالي از هر گونه تجمل و گزافه گويي است.

همان گونه كه از اسم اين سبك مشخص مي باشد تاكيد اين سبك بر بي آلايشي و سادگي است.

در اين سبك ممكن است كه خيلي از رنگ هاي تيره و يا رنگ هاي روشن استفاده شود

و گاهي اوقات رنگ هاي نمايشي و درخشان و براق نيز مورد استفاده قرار مي گيرند.

وسايل و اجزايي كه مورد استفاده قرار مي گيرند

مي توانند به شكل هاي هندسي مختلف مانند دايره، مستطيل و مربع باشند.

ولي در واقع ظواهر و سطوح كار به صورت ساده و صاف و بي آلايش و به دور از جزييات طراحي مي شود.